Drukuj

Zaloguj się lub zarejestruj.
1 Godzina 1 Dzień 1 Tydzień 1 Miesiąc Zawsze
Zaloguj się podając nazwę użytkownika, hasło i długość sesji

[blub]

Przez przypadek cicho chlipną. Nie widząc sensu dalszego ukrywania pojawił się nagle, stając tuż przed Niewidzialnym ze smutkiem i złością w oczach.
-A więc nigdy nie wrócę do domu!! NIGDY! -wykrzyczał łamiącym się głosem i wybiegł.

[Chrona]

- Troskliwy ojciec z Ciebie. Ja bym na Twoim miejscu lepiej go poszukała, może poszedł na bagna, albo na lodowiec? - odpowiedziała mu i jednocześnie spojrzała mu w oczy, lekko zdziwiona jego zachowaniem. Zawsze sądziła, że rodzice będą pilnować swoich dzieci, a jeśli już się im nie uda to przynajmniej próbować ich szukać.

[mste2828]

-Mam tego serdecznie dość. Uganiałem się za nim cały czas...

[Chrona]

-Nie wątpię. Cóż, współczuję. Teraz to dopiero się go naszukasz, bo pewnie uciekł gdzieś daleko.

[mste2828]

-To też mam gdzieś...

[Chrona]

-Akurat. Ciekawe co będziesz mówił jak go już nie znajdziesz? Potem będzie płacz i zgrzytanie zębami 'To moja wina, powinienem zareagować blablabla', czy jak to tam idzie, jak niektórzy rozpaczają - wywróciła oczami. Chociaż właściwie to co ją to obchodziło? Wzruszyła ramionami.

[mste2828]

-Idę go poszukać i przeprosić-nagle oczy mi zaczęły płonąć, widziałem małego na bagnach
Wszedłem.

[Chrona]

- Wiedziałam - mruknęła i wyszła. Nie miała tu już czego szukać.

[Demon]

Wszedł i położył się przy brzegu.

[Sierra]

Wdreptałam.

[Rachil]

przybiegłam za sierrą i usiadłam nad brzegiem rzeki

[Sierra]

-Prawda,że ładnie...-podeszłam do zamarzniętego brzegu rzeki. Rozglądałam się podziwiając widoki.

[Rachil]

tak prawda,,
włożyła łapę do lodowatej wody i zaczęła zataczać kręgi.
wydawała się trochę przygnębiona albo przyciszona

[Rachil]

po jakimś czasie stwierdziła że nudno i wyszła

[Sierra]

Rozglądnęłam się i stwierdziłam, że jestem sama. Sama jak palec, bez Lajny,Arsera i rodzeństwa... Czułam się okropnie,zdawało mi się,że nie mam rodziny. Wzniosłam się nad ziemię i usiadłam na pobliskiej mi chmurze, recytując smutno wiersz:

Obłoki, co z ziemi wstają
I płyną w słońca blask złoty,
Ach, one mi się być zdają
Skrzydłami mojej tęsknoty.*patrzę na skrzydła*
Te białe skrzydła powiewne
Często nad ziemią obwisną,
Łzy po nich spływają rzewne,
Czasem i tęczą zabłysną.*w oku przebłysk tęczy*
Gwiazdy, co krążą w przestrzeniach
Po drogach nieskończoności,
Są one dla mnie w marzeniach
Oczami mojej miłości.
Patrzą się w ciemne odmęty
Te wielkie ruchome słońca...
I ja miłością przejęty,
Patrzę...tęsknię ....tak bez końca...

zawinęłam się w kulkę i zasypiałam lekko płacząc niekiedy.