Drukuj

Zaloguj się lub zarejestruj.
1 Godzina 1 Dzień 1 Tydzień 1 Miesiąc Zawsze
Zaloguj się podając nazwę użytkownika, hasło i długość sesji

[Razer]

-A co byś na przykład zrobiła,gdyby ktoś chciał skrzywdzić Lajnę?Zabiłabyś,przepędziła,czy szukała powodu dla którego przeciwnik chce ją skrzywdzić i rozwiązać to pokojowo?

[Sierra]

-Zabiłabym...Ale ja nie chcę. Nie lubię zabijać. Nie chcę!-odparła i pochyliła łeb.-życie za szczeniaka było łatwiejsze...-szepneła.

[Razer]

-Te czasy już minęły Sierra.Wkroczyłaś w dorosłe życie i nie ma już odwrotu-

[Sierra]

-Niestety.-Powiedziała-Nie chcę zabijać.-powtórzyła.

[Razer]

-Czasem jest to nieuniknione.Nie masz innego wyboru i musisz odebrać komuś życie.Jeszcze wiele razy staniesz przed obliczem trudnych decyzji.Musisz się do nich dostosować i zrobić to co należy.Nawet za cenę własnego życia.

[Sierra]

-Wiesz coś o tym?-spytała.

[Razer]

Basior nie odpowiedział na to pytanie.Przemilczał je.
-Ty masz jeszcze wybór.Pamiętaj o Lajnie i innych z watahy.Zrób to co dla nich będzie najlepsze.Podejmij słuszną decyzję,jednak musisz wiedzieć,że każda decyzja nosi za sobą pewne ryzyko.Decyzje mogą zaszkodzić jak i wzmocnić twą osobę.Wybierz drogę nie tą najkrótszą i łatwą,a tą długą i trudną,a zyskasz odpowiedzi na swe pytania.

[Sierra]

-Wow...Nie wiedziałam,że z Ciebie taki filozof...-powiedziałam łagodnie z lekkim uśmieszkiem,lecz to nie oznaczało,że jestem szczęśliwa.

[Razer]

Basiora ani trochę to nie rozbawiło.
-Trzy głosy.Trzy decyzje.Przemyśl każdą z nich.Każda ma swoje wady i zalety,jednak nie żałuj później swego wyboru.

[Sierra]

Nic nie odpowiedziała. Gapiła się nadal w tą samą skałę. Pokręciła głową.

[Razer]

Basior rozglądał się dookoła.W oddali zauważył tryskającą fontannę.Wielki wieloryb przepływał przez wybrzeże.Westchnął.
-Masz jeszcze czas-mruknął odwracając łeb w stronę Sierry.

[Sierra]

-Zawsze mam czas.-odparła

[Razer]

Kiwnął głową potakująco i odszedł(wyszedł)

[Sierra]

Widząc,że basior odszedł postanowila to samo zrobić. (wyleciała)

[Gvilith]

Weszła, zastrzygła uszami i rozejrzała się. Nikogo nie było w zasięgu wzroku, więc odrobinę się rozluźniła. Wciągnęła powietrze w nozdrza. Najbardziej intensywnie wyczuwalna była morska woda i gnijące drewno. To źle, mogą one zagłuszyć zapachy innych zagrożeń. Zbliżyła się nieco do pomostu. Nie wyglądał na stabilny, więc wilczyca postanowiła nie wchodzić. Oddaliła się od niego i zaczęła rysować łapą wzorki w piasku. Co chwilę unosiła łeb i sprawdzała, czy nikt nie idzie. Ostrożności nigdy za wiele.