Drukuj

Zaloguj się lub zarejestruj.
1 Godzina 1 Dzień 1 Tydzień 1 Miesiąc Zawsze
Zaloguj się podając nazwę użytkownika, hasło i długość sesji

[Nana]

-W sumie głupie pytanie...- zamyśliła się .
-Przejść się? Po arenie? Wydawało mi się że lepszym miejscem jest las, łąka, nawet Aleja Zakochanych lub bynajmniej plaża.- dodała cicho.
W sumie dobrze że Karo przyszła. Może by poćwiczyły? Samemu trochę głupio...
Miała jeszcze tak wiele do przećwiczenia.
-Chcesz ze mną poćwiczyć?- spytała waderę.
Jej uwagę przykuł cień. Jednak po dłuższej chwili owym cieniem okazała się wilczyca, która siedziała z brzegu.

[Karoiiina]

- Nie - odparła szybko i sucho. Nie odmawiała z powodu strachu, po prostu uważała walkę za niepotrzebną rzecz. Usiadła.

[Nemhain]

Nabrałam odwagi i podeszłam do Nany. W sumie ją już znam...

[Nana]

-Liczyłam że poćwiczymy...- rzekła ze udany zawodem.
-Nemhain!- zawołała. Przypomniała sobie niefortunne spotkanie z nowo poznaną waderą.

[Demek]

Po wielu latach wędrówki po sąsiednich watahach i Demon powrócił na swe tereny, a pierwszym miejscem jakie postanowił zaszczyć swą obecnością była arena jego stada, już poniekąd byłego, ale wciąż jego. Dlaczego taki wybór? Otóż z tego co pamiętał w ten dzień, o tej godzinie odbywały się tu stadne treningi i był po prostu ciekaw czy wciąż tu się to odbywa... czy wciąż tu ktoś jest... taka mała nadzieja wciąż gdzieś tam w nim była.
Wkroczył na ten teren usłany piachem, który gdy był młody łaskotał jego spody łap, teraz już były tak szorstkie, że nic nie odczuwał. Przystanął i rozejrzał się wkoło. Zdawało mu się, że widzi jakieś sylwetki, zmrużył oczy i się przyglądał, nieco obczai sprawę i może podejdzie.
...
I mnie zabraknąć nie może na takim spotkanku xD

[Nemhain]

-Sprawdziłabyś jak walczę? No wiesz, dawno nie trenowałam... - powiedziałam zakłopotana, tym bardziej, że zbliżał się jeszcze jeden wilk.

[Nana]

-Oczywiście! W końcu jesteś zwiadowcą!- wadera uśmiechnęła się pogodnie.
W jej nos uderzył znany zapach, którego dawno nie odczuwała. Starała się go zignorować.
-Spróbujmy.- przyjęła postawę, ale jakoś nie mogła się skupić.

[Demek]

Stary białas widząc, że najprawdopobnie wadery, postanowiły nieco powalczyć, uznał, że nie będzie przeszkadzać, wtrącać się, tylko z przyjemnością popatrzy. Sporty na żywo zawsze są takie emocjonujące, więc czemu miałby rezygnować z takiej rozrywki. Cofnął się nieco, po czym zajął wygodnie miejsce i usiadł.

[Nemhain]

Postanowiłam zacząć od mojej specjalności - uderzenia w umysł... Skupiłam się na niej, wyznaczając na cel i zbierając moc do uderzenia. Jednak wyczułam drobne zakłócenie.
 -Hej, jesteś gotowa? - zapytałam na wszelki wypadek.

[Nana]

Widziała jakiś cień, który siedział z boku.
Pewno jakiś wilk, który się nudził.
-Tak. Wiem że masz mocne uderzenia umysłowe.- lekko się uśmiechnęła się.

[Nemhain]

-Och. No, rzeczywiście.
*Skoro wie, że jestem w tym dobra, tego właśnie się spodziewa* - pomyślałam.
 Skoczyłam na Nanę z zamiarem uderzenia jej moją metalową łapą, wyposażoną w długie pazury.

[Nana]

Zrobiła blokadę z grubych pnączy, które całkowicie zablokowały cios.
-Szybciej! Musisz uderzać mocniej i szybciej!- skorygowała waderę.

[Nemhain]

-Wiem. Ale nie umiem... - powiedziałam. Zamarkowałam cios lewą łapą, by zaraz potem spróbować ugryźć ją zębami.

[Demek]

Choć był stary, to jednak momentami jary i doskonale słyszał rady dawane przez białą samicę, które wywołały na jego pysku uśmiech, choć w sumie nic w nich śmiesznego nie było. Po prostu dobrze jest widzieć, że nawzajem się szkolą, co jak co, ale wyćwiczona wataha, to dobra wataha(wut?). Poza tym ów głos wydawał się taki znajomy, więc nadzieja, że ktoś ze starej ekipy wciąż tu jest na nowo ożyła i jakąś radość do serca skutego lodem przywołała, lecz wciąż nie zamierzał im przeszkadzać.

[Nana]

Szybko zmieniła się w mgłę i odsunęła krok do tyłu.
-Nie mów: nie umiem. Jeśli będziesz dużo trenować szybko osiągniesz większą prędkość.
Cofnęła pnącza.