Drukuj

Zaloguj się lub zarejestruj.
1 Godzina 1 Dzień 1 Tydzień 1 Miesiąc Zawsze
Zaloguj się podając nazwę użytkownika, hasło i długość sesji

[Karoiiina]

Przecież, przecież... Nie jest już takim zwykłym wilkiem. Będąc Bethą, bramy mu się otworzyły.
Stojąc na czubku drzewa, rozwinął skrzydła i porządnie machnął, przemierzając w stronę ptaka z wielką prędkością. Złapał go kłami i wylądował z nim na ziemi. Zaczął go rozszarpywać na kawałki, wysysając krew. Zostawił tylko suche ciało poszkodowanego zwierzęcia.

[Nana]

Z małym przerażeniem śledziła każdy ruch Brulanta. O nieee....nie wyjdzie teraz z cienia! Chociaż...co mogła stracić? Kątem oka zauważyła Hatsune.
 Wyszła ostrożnie i powoli z cienia. Podeszła na bezpieczną odległość, do "wysuszonego" ptaka.
-Biedny ptaszek...-stwierdziła cicho, węsząc.

[Karoiiina]

Nie poruszyła się. Podeszła pod jakieś drzewo i położyła się pod nim.

[Brulant]

Oblizał się z krwi. Jego źrenice były bardzo cienkie, aczkolwiek były widoczne. Spojrzał przeszywającym wzrokiem na Nanę. Kły zrobiły się troszkę mniejsze. Głód krwi go jeszcze trzymał. Uniósł łeb i zaczal się rozglądać za dalszym pozywieniem.

[Rachil]

Przyglądająca się temu przedstawieniu, Rachil lekko zszokowana zmieniła się z sokoła w wilka(tak dla bezpieczeństwa).
Zeskoczyła z gałęzi na ziemię i najwyraźniej poruszona podeszła do basiora i fuknęła mu prosto w pysk.
-Nie obchodzi nas kim jesteś! Możesz odbierać sobie czyjeś życie ot tak sobie?! Jeżeli jesteś władcą życia proszę bardzo! Ale powinieneś wiedzieć, że żaden powietrzny łowca nie powinien umierać na ziemi.-warknęła.
-Zabiłeś bestialsko swojego brata! Bo tak jak ty jest łowcą! Żyj z tym.-dodała, po czym machając lekko ogonem niczym rozdrażniony kot podeszła do drzewa gdzie usiadła. Zaczęła się kiwać śpiewając przy tym jakąś dziwną piosenkę.

[Karoiiina]

'Spojrzała' na waderę, która warczała na basiora. Zdumiewające.

[Nana]

Futro zjeżyło się jej na karku. Podniosła wysoko ogon. Była zdenerwowana i sama nie wiedząc czemu pomrukiwała. Stanęła koło wody. Oczy błysnęły jej zimnym blaskiem.

[Rachil]

Rachil nie słyszała wilków ani nie widziała ich reakcji.
Popadła w pewien rodzaj transu, nie znając powagi zaistniałej sytuacji. Rachil odpowiedziała wilkom jedynie szybszym kiwaniem się i szybciej śpiewaną piosenką.

[Brulant]

Odwrócił się od wadery, dając jej widoczny znak "Mam cię w dupie". Obejrzał się szukając kolejnej zdobyczy. Jakby chciał to mógłby nawet zabić innego wilka, jednakże wolał tego nie robić. Betha powinien dawać przykład. Przecież wilki to mięsożercy. Nie będzie przecież wpieprzał trawy jak jakiś jeleń, który ucieka przed hukiem łamanej gałązki.

[Karoiiina]

Westchnęła tylko cicho. Szła między drzewami. Uśmiechała się pod nosem, omijając drewno.

[Rachil]

Po kilku minutach Rachil przestała śpiewać i się kiwać, ziewnęła i machnęła ogonem.
-Idziemy się przejść, Oznajmiła. Lecz po chwili zatrzymała się...
-Aha zapomniałybyśmy. Wyjęła z sakwy zawieszonej na plecach mały jarzący się kamyk i rzuciła basiorowi pod łapy.
-Masz, miej to w dupie jak tam chcesz, ale to orzeł. Tak ten którego zabiłeś.
 Niech od teraz krąży ci nad głową i nie daje ci żyć.. Zachichotała, po czym  spojrzała na niebo gdzie latała błękitno szara iryzująca postać orła..
- A tak na serio? Niech cię strzeże. Drzewa powiedziały mi że jesteś,, hmm jak to określić dość samotny. Spojrzała jeszcze raz na niebo i  nucąc sobie tą samą piosenkę  odeszła.
 

[Nana]

Otrząsnęła się.
"Nana! Co w ciebie wstąpiło?!"- możliwe że obecność wadery na nią tak działa. Zaczerpnęła jeszcze łyk wody. Kilkoma skokami znalazła się w cieniu, prawie zderzając się z Brulantem.

[Brulant]

Wyrzucił kamyk do wody.
- Nie potrzebuję towarzyszy. - powiedział i ruszył w poszukiwaniu jedzenia.

[Nana]

Odwróciła się w cieniu.
 Postawa Brulanta jej imponowała. Ale jednak...Czuła że coś jest z nim nie tak. Jakby szukał lekarstwa w miejscu, wiedząc że go nie znajdzie.
Spojrzała jeszcze raz na wodę. Leżał tam kamyk wrzucony, przez niego do wody. Był taki ładny.

_______________________
Dobrze jest! Zaczynam filozofować xDD

[Brulant]

Klątwa czasem dawała mu złe znaki, a w dodatku ta żądza krwi.. Obrócił oczyma i zaczął węszyć. Po chwili usłyszał szelest w krzakach, będących niedaleko. Zaczął cicho, aczkolwiek szybko zmierzać ku zwierzęciu. Przygotował się i skoczył. Kręgosłup zająca był pomiędzy jego kłami. Wyszedł z zarośli. Wpuścił w gryzonia truciznę i patrzył jak trzęsie się i umiera.
-Biedaczek. - oblizał się i zatopił ponowni kły. Wyssał krew i zostawił. Oblizał się. Jego postura ponownie była normalna. Kolor oczu powrócił.