Drukuj

Zaloguj się lub zarejestruj.
1 Godzina 1 Dzień 1 Tydzień 1 Miesiąc Zawsze
Zaloguj się podając nazwę użytkownika, hasło i długość sesji

[Gambit]

To, co zobaczyłam zdziwiło mnie niepomiernie. Ten wilk... świecił. A na dodatek miał na sobie zbroję. Zanim zapytam, wolałam jednak najpierw odpowiedzieć. Lepsze takie ubezpieczenie niż żadne.
Nie byłam medykiem ani nawet znachorem. Nie potrafiłam leczyć ani rozpoznawać chorób.
- Nie wiem. Nigdy czegoś takiego nie widziałam. Zresztą, ja pierwszy raz widzę takich jak wy, znaczy takich jak ja... to jest my... - zaczęłam motać się we własnych słowach. - Może lepiej zabierz ją do medyków... Chyba, że sama nie będzie chciała, a coś mi mówi, że tak właśnie będzie.
Wadera nie wyglądała na kogoś, kto koniecznie chce ratować swoje życie.
- Ale powiedz mi jeszcze jedno, wiesz, zanim ją zabierzesz... Ty świeciłeś. - w tej chwili zdała sobie sprawę jak głupio to zabrzmiało - I ta zbroja... Co to jest?

[Razer]

Zaprzeczył głową i odpowiedział.
-Dar,może umiejętność..-odparł krótko.Najwyraźniej nie miał ochoty o tym rozmawiać,a zwłaszcza z obcą waderą.Może była i przyjaźnie do nich nastawiona,ale aby obdarzyć kogoś zaufaniem to trzeba na to zasłużyć.Tym się kierował Razer.Spojrzał z lekkim żalem na Lajnę.Nigdy nie widział jej w takim stanie.Zawsze była pewna siebie,może czasem wredna wobec niego,ale nie znał jej z tej strony.Była przygnębiona i to raczej nie ostatnimi wydarzeniami.Zapewne chodziło o sprawy prywatne,więc uszanował to i wolał nie poruszać tego tematu.Spojrzał na tajemniczą waderę.Również zainteresowała go jak on ją.Nie tylko wyglądała inaczej niż przeciętne wilki,ale i wydawała się również być skromna,co rzadko się zdarza.Zwłaszcza w tej krainie.Choć wiadomo,przeczucia mogą mylić.Skierował wzrok na niebo.Zaczynało się ściemniać,a las o tej porze nie jest bezpieczny.
-Powinniśmy opuścić te okolice-wyszeptał

[Gambit]

- Powinniśmy, albo nie. Takie pytanie, ona da radę w ogóle iść? Wygląda jak siedem nieszczęść.
Wymówka równie dobra, jak każda inna. Nie tylko biała wadera była w kiepskim stanie. Przez rozmowę z nieznajomym moje łapy ani nie przestały krwawić ani z moich mięśni nie ustąpiło zmęczenie. Do tego basior najwyraźniej nie miał ochoty na dłuższe pogawędki. Mimo to - ciekawił mnie. Nie, nie pociągał, jak zapewne pomyślała znakomita większość z Was. Po prostu ciekawił. Moje zainteresowanie dodatkowo wzmagało to, że niewiele mówił o samym sobie, nie zadawał pytań.

[Razer]

Szturchnął łapą Lajnę,lecz ta nawet na nich nie spojrzała.Potem skierował swój wzrok na ranne łapy obcej.Był wyraźnie poirytowany.
-Dobrze,jakoś tutaj przenocujemy-powiedział i zaczął podnosić patyki i łamać gałęzie z okolicznych krzewów.Ułożył je w stos i machnięciem łapy rozpalił ogień.
-To powinno odstraszyć nieproszonych...gości-rzekł kładąc się blisko ogniska.Co jakiś czas rozglądał się uważnie słysząc jakiś szmer wśród traw.Obserwował płomienie w zamyśleniu.

[Gambit]

- Wiesz, mnie w sumie obojętne, gdzie zanocujesz czy zanocujemy. Nie mam domu, nie mam rodziny. Miejsce równie dobre jak każde inne. Tylko ogień i świeża są jakąś milszą odmianą. - Wyciągnęłam się, wystawiając czarny bok w stronę ognia.
Na wilczycę niemal przestałam zwracać uwagę. Odkąd nie pojawiłam, tylko raz na mnie spojrzała. Żadnych słów, żadnych warknięć. Nic.
- Ogień może pomóc mnie i podnieść na duchu ją, ale ty? - zaczęłam, mając nadzieję na dłuższą rozmowę. Mimo całego mojego zmęczenia, szanse na sen były raczej nikłe. - Masz siłę, masz magię, masz zbroję. Cokolwiek by tu nie przychodziło, masz jakiekolwiek powody do strachu? Nie sądzę - wystawiłam białą stronę ciała w kierunku płomieni - A jednak się boich. Albo przynajmniej jesteś niepewny. A już na pewno poirytowany.
Uśmiechnęłam się do siebie i położyłam łeb na łapach.

[Razer]

Wysłuchał wypowiedzi wilczycy nadal obserwując ogień.Jak zrozumiał z jej słów to nie ma domu,ani rodziny.Czyli prawdopodobnie przybyła z daleka.Tylko co mogło ją tutaj sprowadzić?Chęć przygody?Poznania świata,a może znalezienie w sobie wewnętrznego spokoju?Przez chwilę te myśli zastanawiały samotnika.
-Gdybyś wiedziała jakie plugastwo tutaj żyje to... wiedziałabyś dlaczego należy być czujnym.Wiedz,że być może nie jesteśmy tutaj sami,ale to nieważne.Idź spać-mruknął.Wyjaśnianie jego słów pewnie zajęłoby mu parę dobrych godzin,ale przecież nie powinien opowiadać o tym na prawo i lewo wywołując chaos u innych wilków.W tą sprawę wtajemniczyła go Rachil znana jako mistrzyni szamanów,a zarazem jego siostra,obdarzona wiedzą wykraczająca poza wszystkich obecnych zrozumienie.
-Czasem siła,magia i zbroja to nie wszystko.Trzeba mieć jeszcze rozum i umiejętność ich użytkowania-dodał i również położył łeb na swoich łapach.Był zmęczony i to bardzo,lecz czuł się tak nieswojo w otoczeniu innych wilków.Instynktownie miał wyostrzone zmysły,ale oczy same zaczęły się zamykać.

[Vailins]

Wylądowałam ostrożnie na miękkim runie leśnym, i zamieniłam się w wilka. Rozejrzałam się dookoła. Wszędzie drzewa. Nie tak jak w oazach na pustyni. Fajnie. Nagle ujrzałam jakiś dziwny blask zza krzewów. Ostrożnie stawiając łapy zbliżyłam się do źródła światła. Wokół ogniska leżały trzy wilki. Użyłam swojej mocy, ale nic to nie dało. Byłam zbyt zmęczona lotem. Ostrożnie wychyliłam pysk zza krzaków, aby chociaż odrobinkę się ogrzać. Może mnie nie zauważą. Teraz i tak nie miało to znaczenia...

[Razer]

Razer przypadkiem spojrzał w kierunku krzaków i ujrzał w nich łeb wadery.Uniósł swój łeb w jej kierunku z poważnym wyrazem pyska,ale szybko ją zignorował.Uznał ją za zwykłą włóczęgę bo prawie nic nie rozróżniało ją od zwykłych wilków.Jedynie niebieskie oczy były nietypowe.Położył się na boku grzbietem do nowo przybyłej wadery,dając jednoznacznie do zrozumienia,że nie przejął się jej obecnością.

[Lajna]

Ziewnęłam i zamrugałam zdołowana. Krew. Nie moja. Uniosłam łeb i spojrzałam na waderę.
-Ty...krwawisz?-wychrypiałam lekko. Dmuchnęłam w ogień a tan rozbłysł światłem tak mocnym, aż rażącym. Po chwili wrócił do normalnych rozmiarów, ale biło od niego ciepło kilka razy mocniejsze.

[Vailins]

-Co?-spojrzałam w stronę białej wadery. Jest ranna. Powoli do niej podeszłam, i przyjrzałam się jej uważnie. Kiedy spojrzałam na basiora, instynktownie podkuliłam ogon i położyłam po sobie uszy. Następnie mój wzrok przeniósł się na drugą wilczycę. Miała bardzo nietypowe umaszczenie. Znów zbliżyłam się do białej wadery. Wyglądała, jakby zaraz miała umrzeć. Położyłam się nieopodal niej, i czekałam na to co zrobią wilki. W tym wypadku używanie moich mocy byłoby bezsensowne. Westchnęłam i popatrzyłam na płomień.

[Razer]

Razer obserwował poczynania obcej wadery.Najeżył groźnie sierść i wstając zawarczał na nowo przybyłą. Nie znał jej zamiarów i myślał,że może chcieć skrzywdzić Lajnę.Zaczął zbliżać się do niebieskookiej wilczycy świecąc czerwoną aurą.

[Vailins]

Usłyszałam za sobą groźny warkot basiora. Błyskawicznie się odwróciłam i zjeżyłam sierść. Warknęłam na wilka ostrzegawczo. Nie chciałam bójki, tak jak na pustyni. Blask bijący od wilka wcale mnie nie zrażał. Moje oczy zaświeciły mocniejszym niebieskim światłem. Mocy też nie chciałam używać. Jeśli już mamy walczyć, niech to będzie wyrównana walka. Cofnęłam się o krok, aby pokazać, że nie jestem wrogo nastawiona. Może uzna to za moją słabość. Trudno. Powoli usiadłam, ciągle bacznie przyglądając się basiorowi i waderze, która siedziała nieopodal.
-Zostaw mnie.-powiedziałam do wilka lodowym tonem.

[Razer]

Schował kły i opuścił ogon.Zmierzył ją przez chwilę wzrokiem i odwrócił się.Również nie miał ochoty na walkę.Nie teraz.Poza tym...nie wyglądała na groźną.Nawet nie zauważył,gdy słońce znajdowało się tuż nad ich głowami.Zasypał ziemią ogień i powrócił do swych zajęć,a mianowicie odpoczynku.

[Razer]

Gdzieś w głębi lasu usłyszał strzały i ujadanie psów,które szybko ucichło.Nie przejął się tym,ponieważ to normalne,że gatunek ludzki poluje w tych terenach na zwierzynę.Nie wiedział,że ich celem był Marvel.Wstał i spojrzał na swoją łapę.Wkrótce miał wszystko zapomnieć.To było jedyne słuszne rozwiązanie.Ponownie odkrył w sobie moc,która była niebezpieczna nie tylko dla innych,ale i dla jego samego,choć tyle korzyści za sobą niosła.Mógł w końcu stać się kimś wyjątkowym,bogatym i niezależnym,jednak jeśli zapomni o swoich zdolnościach,mocach to będzie mógł żyć normalnie,jak każdy wilk,czego on tak bardzo pragnął.W tej chwili wystarczyło tylko zdjąć zbroję,która podtrzymuje jego świadomość,a zakończyłby się proces odnowy i zapomniałby o wszystkim.Używanie Zbroi Mortimera wymagało od niego sporego zużycia energii.Chciał znaleźć inny sposób,ale to co nastąpiło już się nieodstanie.Przynajmniej on tak twierdził.Kiedyś uczynił to samo,ale wiadomo..nie pamięta tego.Spojrzał po kolei na każdą z wader i westchnął zmartwiony.

[Lajna]

-Razer...O czym myślisz?-powiedziałam cicho patrząc na basiora.