Drukuj

Zaloguj się lub zarejestruj.
1 Godzina 1 Dzień 1 Tydzień 1 Miesiąc Zawsze
Zaloguj się podając nazwę użytkownika, hasło i długość sesji

[Rachil]

rachil wdreptała tu lekko nabuzowana -
porządny spacer zawsze pomaga mruknęła do siebie
-co teraz będziemy robić? rozejrzała się po lesie i zobaczyła jakies zabudowania
ruszyla w tym kierunku

[Menma]

-Cóż za majestatyczne miejsce..!-stwierdziła,biorąc głęboki wdech zachwytu,na co odpowiedziało w jej głowie jej alter"Dla mnie nic nadzwyczajnego,wieejee nudą.."
-Oh..Shandy,ale czy ty widzisz..ta tajemnica,ta niewiadoma która nas otacza to..-przerwała,słysząc ponownie głos w głowie"To nic innego jak coś , o czym nie chce słyszeć."
Tak właściwie to jakby z boku popatrzeć,można by stwierdzić że wadera rozmawia sama ze sobą,ponieważ tylko ją było słychać,w końcu głos w jej głowie,słyszy tylko ona.
-oh..jesteś okrutny,przecież ...oh!-zawołała nagle,rozglądając się za migoczącymi kroplami rosy."No w cholereeee...znowu się zaczyna,kobieto..błagam ja ciebie..zamilcz! nie dobijaj mnie"
-Ale Shandy..-westchnęła,siadając."Żadne "ale Shandy",weź sie nie podniecaj byle g*wnem."

[Menma]

-wyczuwam coś bardzo dziwnego-stwierdziła spokojnie,zatrzymując wzrok skierowany gdzieś w oddali.-sprawdźmy...-ruszyła(wyszła.)

[Nemhain]

Weszłam i przelotnie spojrzałam na jakieś ruiny na końcu polany. Ogarnęłam wzrokiem samą polanę. Nic się tu nie ruszało, oprócz delikatnie falującej na wietrze trawy, lekko klującej łapy.

[Nemhain]

Podeszłam do zgliszczy i szturchnęłam łapą stojącą belkę. Zachwiała się, ale nie przewróciła. Wkroczyłam powoli do środka i usiadłam na potłuczonych kaflach.

[Nemhain]

Weszłam do drugiej "sali" w której stały rzędy puszek, część była rozbita i wyjedzona do czysta. Wzięłam w zęby puszkę ze środka stosu i, niezbyt inteligentnie, wyciągnęłam ją. Odskoczyłam przed spadającą na mnie stertą konserw, które rozsypały się na podłodze. Wyniosłam mój pojemnik na zewnątrz, upuściłam go na trawę i zaczęłam się zastanawiać, jak go otworzyć.

[Nemhain]

Wyszłam z puszką w zębach, szukając miejsca, gdzie będę mogła ją rozbić i zobaczyć, co jest w środku.

[Nemhain]

Weszłam i od razu skierowałam się do ruin, celem zebrania i wyjedzenia większej ilości słodkiego czegoś.

[Nemhain]

Weszłam do ruinek i wzięłam puszkę z tych na ziemi. Zastanowiłam się, czy tutaj nie ma czegoś, czym mogłabym ją otworzyć. Rozejrzałam się po pomieszczeniu. Nic twardego jednak nie znalazłam, a że nie chciało mi się biegać w tę i nazad do tamtego budynku ze słupami, więc wyszłam nie biorąc puszki.

[Nemhain]

Weszłam i skierowałam się od razu ku puszkom z owocami. Usiadłam na trawie, wbiłam w denko szpony lewej, metalowej łapy i przekręciłam. Delikatnie, aby nie pokaleczyć pyska o ostre krawędzie, wyjęłam słodkocoś i zjadłam. Najedzona i zadowolona usiadłam na ziemi.

[Nemhain]

Wyszłam z postanowieniem kupienia sobie zwierzątka, które mogłoby mi towarzyszyć.

[Nemhain]

Nemhain powoli weszła na polanę z ruinką zasępiona. Od razu skierowała się w stronę miejsca gdzie były puszki. Nie było ich. W jeszcze gorszym nastroju obwąchała cały teren, ale nie znalazła słodkocosia. Było tu dużo innych rzeczy, na które jednak Nemhain nie miała ochoty. Zwinęła się w kulkę w kącie i po jakimś czasie zasnęła.

[Nemhain]

Nemhain obudziła się, przeciągnęła i skonstatowała, że jest głodna. Przeklęła zniknięte puszki cłodkocosia i wyszła coś zjeść.