Drukuj

Zaloguj się lub zarejestruj.
1 Godzina 1 Dzień 1 Tydzień 1 Miesiąc Zawsze
Zaloguj się podając nazwę użytkownika, hasło i długość sesji

[Niewidzialny]

-Nie ważne czy Sav jest mym synem, czy nie. Ważne że jesteśmy rodziną.-odparł i ponownie ją pocałował

[Mistic]

-Ale… Tego wszystkiego już naprawdę jest zbyt dużo, najpierw ty odszedłeś, tak po prostu bez słowa, potem to, tego jest za dużo. Jeszcze coś takiego, a już całkowicie moja psychika siądzie... - Po tym zamilkłam, nie chciałam kontynuować tej bezsensownej wypowiedzi, odeszłam tylko kawałek i spojrzałam na nieboskłon.

[Niewidzialny]

-Wiem, odszedłem bez słowa, moja wina.-odparł.-i faktycznie jest tego za dużo...

[Mistic]

*Nie zrozumiał.* To zdanie przebrnęło mi przez myśli, ale nie chciałam dalej trwać w tym temacie, był dla mnie zbytnio bolesny.  Milczałam, znów nie wiedziałam jak obrać to w słowa, jak to ująć, milczenie wydało mi się chwilowo najlepsze.

[Niewidzialny]

-Zakończymy ten temat, okey?-spytał głupio.

[Mistic]

Kiwnęłam jedynie głową.

[Niewidzialny]

__________
Spadam bay!

[blub]

Ej, Niewidek, nie ma tak! >.<
Jak mogłeś usłyszeć, że nie jestem twoim synem, skoro w tedy cię w jaskinie  n i e  b y ł o?? v.v

[Mistic]

________________________
Wcześniej... c.c
Przy tym zajściu, gdzie, no... Zacytowałabym, ale zamula... .-.

[blub]

Ale w tedy tylko ty go słyszałaś! D:

[Mistic]

__________________
E-e... Jeszcze jeden wcześniejszy post, to każdy słyszał...

[Mistic]

-Ja, ja muszę sobie to wszystko poukładać. - Rzuciłam nagle, by powstrzymać chwilowo panującą ciszę, chyba… powoli zaczynałam oswajać się z ową sytuacją zaistniałą w przypadku Saviour’a.
Coś tam jeszcze wymruczałam pod nosem, co było mało zrozumiałe nawet dla mnie. Ruszyłam przed siebie powoli, aż w końcu wyszłam.

[Niewidzialny]

Wyszedł

[Nero01]

Wszedł spokojnie, wszędzie dookoła leżał śnieg. Była już ciemna noc, ale on spacerował po łące. Uwielbiał tak chodzić nocą. Było cicho, nie tak jak dniem. Spokojnie szedł przed siebie nie zważając na nic. Zaburczało mu w brzuchu, ale on nie zwrócił na to uwagi.

[Nero01]

Podszedł do małego strumyka. Spojrzał  spokojnie w taflę wody. Wiatru lekko rozwiewał mu gestą, czarną sierść. Schylił łeb i napił się kilka łyków. Spojrzał na księżyc. Poczuł, że jest głodny. Trzema dużymi i energicznymi susami wybiegł z łąki.