Nemhain obudziła się, przeciągnęła i skonstatowała, że jest głodna. Przeklęła zniknięte puszki cłodkocosia i wyszła coś zjeść.

Visage wleciał pomiędzy lodowe szczyty. Miał już dosyć młodej wilczycy. Owszem, poszukiwał zmiany, czegoś nowego, ale... nie Nemhain. Entuzjastyczna i tchórzliwa wadera niezmiernie go irytowała.
Tutaj raczej nie będzie go szukać. Z nudów zapolował na kilka pingwinów i zabrał się za jedzenie. Nie był jednak aż tak głodny i w zasadzie tylko rozgrzebał trupy, wybierając co smaczniejsze kąski.
"Ciekawe co u tutejszych zmarłych" pomyślał i wszedł w świat umarłych.
Na początku widział tylko gęstą niebieskawą mgłę, która jednak rozproszyła się, ukazując postać w długim czarnym płaszczu z kosą w ręce.
 ACH, TY JESTEŚ ZAPEWNE VISAGE. SŁYSZAŁEM O TOBIE.
 -A ty jesteś tutejszym Śmiercią, tak?
 OWSZEM. WYBACZ, MAM DUŻO PRACY, MUSZĘ CIĘ OPUŚCIĆ. UFAM, ŻE NIE NAROZRABIASZ ZA BARDZO. - spojrzał się groźnie na smoka i powoli rozpłynął się w mroku. Mgła znikła, odsłaniając rozległy krajobraz. Visage przeciągnął się i ruszył piechotą, mijając dusze pingwinów.

Nemhain powoli weszła na polanę z ruinką zasępiona. Od razu skierowała się w stronę miejsca gdzie były puszki. Nie było ich. W jeszcze gorszym nastroju obwąchała cały teren, ale nie znalazła słodkocosia. Było tu dużo innych rzeczy, na które jednak Nemhain nie miała ochoty. Zwinęła się w kulkę w kącie i po jakimś czasie zasnęła.

 -Visage! - krzyknęła Nemhain i skoczyła smokowi na grzbiet.
Wzdrygnął się, zaskoczony.
 -Hej. - mruknął bez entuzajazmu - Czy ty musisz wszędzie za mną łazić?
 -Muszę. Jesteś moim smokiem! - krzyknęła Nemhain z radością - No i tak poza tym, nie ma tu nikogo innego. Zaraza ich powybijała, czy co? - zapytała retorycznie, zirytowana.
Visage warknął i stwierdził ozięble:
 -Żegnaj.
Zrzucił waderę z grzbietu i odleciał.
 -Hej! Zaczekaj! - krzyknęła za nim zdziwiona Nemhain i mruknęła:
 -No nie, znowu nuuda. Idę po słodkie-słodkie puszki z lasu.
Wyszła.

OK
~Rammus

Widząc słowo "Zła wiadomość" myślałem, że się wkurzę. A tu proszę, coś co mówiłem już jakiś czas temu, dialogi jak najbardziej spoko, ale trzeba wbić lvl wyżej Trzymam kciuki Nanka i wiesz... pisz szybko xDD

Heeey!
dużo się tu nie działo przez ostatnie miesiące!
Mam dla was dobrą i złą wiadomość:

DOBRA:
Zaczynamy od początku! Zapewne pamiętacie moje pierwsze opowiadanie o wilczycy Nanie? Tak więc po długim przmyśleniu sprawy zdecydowałam się.... odświeżyć opko i nadać mu bardziej poważny (? I don't know ?) wygląd.

ZŁA
Na "Dwa światy" trzeba poczekać z tego względu że mam pomysł co by się działo i wgl ale muszę napisać to w dość sensowny sposób a nie "dialog, akcja, opis, dialog, akcja, opis".
Ale jest na dobrej drodze i liczę że szybko się z tym uwinę!

Pozdrawiaaaam!
~Nana

 -Rzeki? Poszedł sobie beze mnie? Mógł iść ze mną. -stwierdziłam z wyrzutem - Z nim przynajmniej nie jest tak nudno jak samej. Ciągle mi się nudzi, nie spotykam nikogo. - narzekałam.
W kilku susach dogoniłam białego wilka.
 -Czekaj, gdzie jest rzeka? Głęboka? Nie byłam tam. Ciekawe po co Visage'owi rzeka... - pełna energii kontynuowałam mówienie.

Visage pokrążył chwilę nad rzeką i usiadł w środku jej strumienia, nie mając miejsca na lądowanie pośród drzew. Woda sięgała mu do barków. Zanurzył w niej głowę , pijąc i jednocześnie zmywając z siebie krew po jedzeniu.

- E no spokojnie, to duża niebieska bestia, wątpię by coś mu się stało, by na gwałt już trzeba było mu dreptać po ogonie. - mruknął i lekko się uśmiechnął. Mimo wszystko jednak podniósł z ziemi swe cztery litery i zaciągnął się świeżym powietrzem próbując wyłapać zapach Visage'a.
- Wydaje mi się, że... gdzieś w stronach rzeki powinien się kręcić, ale kto wie - dodał i się skierował się w tamtą stronę zerkając na waderę, czy też idzie.