Drukuj

Zaloguj się lub zarejestruj.
1 Godzina 1 Dzień 1 Tydzień 1 Miesiąc Zawsze
Zaloguj się podając nazwę użytkownika, hasło i długość sesji

[Karoiiina]

Ziewnęła, rozglądając się. Ujrzała czarownicę, która coś knuła.
- Tarcza - szepnęła i wadery nie było widać ani czuć.
- Co się chowasz Karo? Aż tak się boisz? - spytał, bo to był ON.
Wadera stanęła jak wryta. Co to ma znaczyć? To... to był jej dawny partner? Pojawiła się.
- Jakiś problem? Przecież ty nie żyjesz od dawna! - warknęła
- Ja żadnego nie mam. A ty? Przecież dawno nie miałem od Ciebie znaku życia.
- I tak nie musiałam! Mam już prawdziwego partnera, mam szczeniaka...
- Puszczalska.

[Nero01]

-Ty go znasz?-zapytałem.
-Taaaa... i to za dobrze.-powiedział.
-Pytam się Karo nie ciebie durniu.-warknąłem do Diabla.

[Karoiiina]

- Niestety - warknęła do Nera, spoglądając się na jej byłego partnera.
- Jakiś problem, kochaniutka? - powiedział, udając miłego.
- Odwal się ode mnie i mojej rodziny! - krzyknęła, warcząc.

[Nero01]

-Mój odwieczny wróg.-mruknąłem pod nosem.
-Pa Karoinko, pa Nero.-powiedział i zniknął.
Odetchnąłem z ulgą.

[Karoiiina]

'Były' zaśmiał się drwiąco, stał się duchem i wyleciał, potrącając po drodze Karo.
Wadera podniosła się, zaklęła pod nosem. Łapa ją bolała, ale nie dała tego po sobie znać.
Wyszła.

[Nero01]

Wyszedłem.

[Demon]

Wleciał, zakołował nad polanką aż w końcu opadł na ziemię. Zaczął iść śmiało przed siebie aż w końcu znalazł ukrytą klapę. Podniósł ją i wdarł się do środka.

[Chrona]

Wkroczyła tu, swym smętnym wzrokiem otaksowała całe to miejsce. Chyba już tu kiedyś była. Nie zwróciła uwagi na jakieś ślady w śniegu, oraz na wpół zasypaną klapę. Swe kroki skierowała w stronę najbliższych drzew. Położyła się na śniegu, pod jednym dużym drzewem. Była już późna noc, a śnieg powoli zaczął spadać z nieba. Kilka łysych gałęzi drzewa nieco ją przed śniegiem zasłaniało.

[Demon]

Zidiociał, po prostu zidiociał, bo kto mądry sam zapuścił by się w norę czarownic, no kto?! No nikt, czyli kompletnie mu odbiło, ale on chyba teraz przestał racjonalnie myśleć, postępować. I tak sobie szedł, ogonem i skrzydłami strącając co popadnie robiąc przy tym wielki hałas. Buu wyskoczyła zza szafki brzydka czarownica, taka z długim nosem i wielkim pieprzem, włosy to takie tłuste zlepy, ubranie potargane i krzywe nogi, istna masakra, samym wyglądem straszyła.
-Ani waż się podejść - ostrzegł basior.

[Chrona]

Ziewnęła. Noc powoli przemijała, śniegu była coraz więcej. Śnieg osadzał się na jej futrze, acz ona się tym w ogóle nie przejmowała. Gruba sierść jeszcze przez jakiś czas uchroni ją przed zimnem, a potem najwyżej przeniesie się w cieplejsze miejsce. Chociaż właściwie już mogła się stąd zbierać. Nic tu nie było, tylko drzewa, śnieg, teraz już całkowicie zasypana klapa i tyle. Zamknęła oczy, zapadła w półsen.

[Chrona]

Wyszła.

[Demon]

Wilczek się zgubił - zachichotało wiedźmisko i zaczęło się do niego zbliżać, ale tak dziwnie jakby się nie ruszała a zbliżała. Basior cofnął się o krok i zawarczał ostrzegawczo, jednak to nic nie dało. Rzuciła się na niego i zaczęła wytwarzać jakąś zieloną, śmierdzącą wydzielinę, toksynę.  Uruchomił tarczę i skoczył na wiedźmę, rozgryzając jej szyję, a przy tym brudząc pysk jej krwią. Stara baba zginęła a ten zwrócił się w kierunku wyjścia, jednak przed nim pojawiła się jakaś zjawa.
Pożałujesz tego, oj pożałujesz i to bardzo. Krew wiedźmy na Twym ciele przyniesie Ci śmierć, zginiesz w wielkich cierpieniach - rzekła zjawa i się rozmyła, jednak Demon uznał, że tylko mu się przewidziało, że to przez szok jaki doznał po morderstwie wiedźmy. Tak wyszedł stąd.