Drukuj

Zaloguj się lub zarejestruj.
1 Godzina 1 Dzień 1 Tydzień 1 Miesiąc Zawsze
Zaloguj się podając nazwę użytkownika, hasło i długość sesji

[Lajna]

Prychnęłam. Na chwilę film jakby mi się urwał. Zamrugałam.
-Kto wymienił imię Marvela? I gdzie on?-spytałam troszkę zbyt poważnie. Spojrzałam na basiora. Podniosłem się i trąciłam go nosem.
-No leniu wstawaj.-powiedziałam patrząc na Razera. Tykłam go łapą i kątem oka zobaczyłam Gambit.
-Boże! Co Ci się stało?-spytałam widząc rany wadery. Rozłożyłam skrzydła i przejechałam jednym z nich po grzbiecie samicy. Rany znikły. Moja uwaga powędrowała do nieprzytomnego.

[Menma]

-Ciocia Lajnaa!-zakrzyknął,podbiegając spanikowany do wadery,jednak ta nie mogła go zobaczyć.Szczenie zaczęło się w nią wtulać,plątając się pod jej łapami,co akurat mogła odczuć.

[Vailins]

Spojrzałam na Lajnę.
-Kto to jest Marvel?-zapytałam zbita z tropu. Czyżby to ta dusza? Możliwe i ciut przerażające. Nigdy nie miałam do czynienia z takim zjawiskiem.

[Gambit]

Cóż za ulga! Jakże cudownie byłoby mieć moc uzdrawiania. Całe życie nie znając głodu, odwodnienie i bólu ran. Przepiękna wizja. Należało jednak wrócić do rzeczywistości. Moc regeneracji ma Lajna, a ja nie jestem Lajną.
- Nic szczególnego... - mruknęłam w stronę Lajny i dodałam coś, co w dużym uogólnieniu mogło przypominać 'dziękuję'.
Potem zwróciłam się do Vail.
- Po pierwsze i NAJWAŻNIEJSZE - prawie wykrzyczałam to słowo - zmarłym po śmierci należy okazać szacunek. Czytanie ich umysłu jest mocno niewskazane, że się tak wyrażę. Po drugie, tak. Czuję drgania Eteru, ale nie umiem odnaleźć świadomości tej istoty. Niedziwne to. Marvel, kimkolwiek był, stał się już niebytem.

[Vailins]

-Nie musisz się na mnie drzeć.-warknęłam na Gambit. Poza tym skąd ja miałam to wiedzieć? Nigdy nie spotkałam się z duszą. Prychnęłam, zirytowana.

[Gambit]

- Cudnie. Wyobraź sobie, że umarłaś. Twoje tajemnice i najmroczniejsze sekrety zabrałaś ze sobą do grobu. A tu przychodzi ktoś i bezczelnie grzebie ci w myślach. Co więcej, my nawet nie wiemy, czy ta istota zdaje sobie sprawę z tego, że umarła. - ze wszystkich siła starałam się nie podnieść ponownie głosu - To tak, jakby ktoś w łapach z błota wszedł do twojej jaskini, zrobił bałagan, a potem wykrzyczał całemu światu, czego się dowiedział.
Ja rozumiem, Vail była młoda. Młoda i głupia, jak to mówią ludzie. Ale na litość...
- ...kultury trochę - wyrwało mi się na głos.

[Lajna]

Spojrzałam w dół na łapy. Zmarszczyłam brwi.
-Marvel?-spytałam cicho. Musiałam mieć omamy. Pokręciłam łbem i znów spojrzałam na Razera.

[Vailins]

Zjeżyłam sierść. Gambit uraziła moją wilczą dumę. Spojrzałam na nią tylko w pewien osobliwy sposób, ale się nie odzywałam. Nie chciałam wybuchnąć. Czyżbym zaczynała nad sobą panować? Eh, chyba zaczynam dorastać psychicznie...
-Ja już nie mam domu.-powiedziałam do wadery patrząc jej w oczy.-Został odebrany mi przez wrogów.-Brawo. Vail nie umie nic obronić. Swojej dumy, domu, przyjaciół ani rodziny. Stałam się kaleką życiową. Muszę wszystkiego się uczyć, a przecież niedługo będę dorosła. Życie takie jest. Od razu rzuca cię na głęboką wodę. W worku. Z związanymi łapami.
Westchnęłam cicho i obserwowałam energię wysyłaną duszę szczeniaka. Nie miałam już nic do powiedzenia.

[Menma]

Nie miał pojęcia co się dzieje-ciociu! ciociu..Razer się źle czuje..słyszysz? słyszysz!-wołał,drapiąc delikatnie ją w łapę,chcąc zwrócić jej uwagę.Rozejrzał się-dlaczemu wszyscy się złoszczą? to przeze mnie?-pytał i otarł się łepkiem o wilczycę,co również mogła odczuć.Właściwie to każde zetknięcie duszy szczeniaka z waderą było dość odczuwalne,realne,prawdziwe,lecz niosło też ze sobą delikatny chłód.

Menma stała z boku,nie miała zamiaru się wtrącać widocznie.Nie rozumiała co się dzieje,ale wiedziała że w końcu się dowie.

[Lajna]

Zadrżałam. Patrzyłam się w swoje łapy uparcie. Coś tam było... a może nie? Kichnęłam.

[Gambit]

- Ja już nie mam domu - padło z ust Vail.
- No patrz, jak my się cudownie uzupełniamy! Jestem tu od... zaraz, zaraz... Tak, razem wyjdzie półtora dnia i nie wiem, gdzie spędzę następną noc. Rodzina mnie wyklęła, przyjaciół nigdy nie miałam i jeśli chcę żyć nie mogę pokazywać się w Danii. I Norymberdze - dodałam po chwili uśmiechając się do siebie. - Uwierz mi, złotko, trochę starsza jestem. Jak chcesz się przegadywać, kto miał w życiu gorzej to zapraszam. Tylko że mam jakieś trzy lata przewagi.
Niewiele, żeby nie powiedzieć nic, nie robiłam sobie ze zjeżonej sierści i morderczego wzroku Vail. Nie szczenię mi będzie mówić, co mam robić.
Sprawdziłam razerowy puls. Tętno trochę spadło, ale w gruncie rzeczy trzymał się jakoś. Jednak posłana na próbę myśl znów opadła w pustkę.
- Facet, weź się obudź... - mruknęłam.

[Nero01]

Nie wiedział co robić, więc wszedł na łąke. Spacerowa sobie nocą i oglądał chmury xD. Nagle zauważył wilki. Spojrzał na nich.
-Eh... To znowu oni.-westchnął.
Usiadł i patrzył obojętnie na wilki.

[Rachil]

wilczyca wleciała pod postacią sokoła obejrzała wszystko z góry dokładnie obserwując ruchy wilków
postanowiła jeszcze trochę popatrzeć uważnie obserwując stadko z góry.

[Vailins]

Spojrzałam spode łba na Gambit.
-Ja już nawet nie mam ochoty się z tobą kłócić. Nie interesuje mnie zbytnio, czy jesteś starsza czy nie. To już NIE MA dla mnie znaczenia-powiedziałam i usiadłam. Może pomyśleć sobie o mnie co chce; że jestem wariatką, szczeniakiem czy co tam sobie jeszcze wymyśli. Westchnęłam cicho, a moje oczy delikatnie zaświeciły.

[Menma]

Szczenie bezradnie przypatrywało się ich "kłótni"

Menma westchnęła,rozglądawszy się ujrzała Nero,do którego chwile później podeszła-widzę że ciebie też tu przywiało-uśmiechnęła się delikatnie.